اجتماع بزرگ عزاداران اردبیلی درتاسوعاوعاشورای حسینی



آبروی حسین به کهکشان می ارزد
یک موی حسین بر دو جهان می ارزد
گفتم که بگو بهشت را قیمت چیست
گفتا که حسین بیش از آن می ارزد
جانـت بـه کــویــر تفتــه دریـا بخشید
هفتاد و دو گل ، به متن صحرا بخشید
بـــا جلـــوه ی کــربـلای عـاشـورایی
خـون تــو بـه رنگ سرخ معنا بخشید . . .
همه جا زمزمه یا حسین و کربلاست / زمزمه ی ضجه های زینب و بچه هاست
خوشا به حال اونایی که دلهاشون تو بین الحرمین و کربلاست
امام حسین(ع) با عده کم همه چیزش را فدای اسلام کرد. مقابل
یک امپراطوری بزرگ ایستاد و «نه» گفت. هر روز باید در
هر جا این «نه» باقی بماند.
هیچ گاه ناسزانمی گفتندوازمردم عیب جویی نمی کردند
بیش از حدازکسی تعریف ومدح نمی کردند
دراکثراوقات روبه قبله می نشستند
عمری است که دم به دم علی می گویم
در حال نشاط و غم، علی می گویم
یک عمر علی گفتم و ان شاالله
تا آخر عمر هم، علی می گویم